Tweede zware knieblessure op iets meer dan twee jaar tijd, Camiel Coosemans moet stoppen met voetballen

Camiel Coosemans, net 26 geworden, was zoals steeds dinsdagavond aanwezig op de Lozenhoek voor de avondtraining, deze keer gewapend met een kruk en niet meer op het voetbalveld. Zijn broer Alexander is er nog wel van de partij, Camiel liep voor de tweede keer op iets meer dan twee seizoenen tijd een bijna gelijkaardige zware blessure aan de rechterknie op. Zou de flankspeler toch een comeback wagen en zich blesseren, dan zou hij voor zijn veertigste mogelijk aan een nieuwe knie toe zijn.

“Het klopt, ik heb exact hetzelfde voor als vorig seizoen aan de knie. Toen liep ik een tibiaplateau fractuur (deel van de knie verbonden aan het scheenbeen) en partiële scheuren aan de kruisband en de meniscus op. Ik liep dat op op Tildonk zonder contact met een andere speler. Ik werd geopereerd in september en kon vorig seizoen vanaf maart weer mee en speelde nog de eindronde mee die we winnend tegen Lembeek afrondden”, herinnerde Coosemans zich levendig. “De tweede zware blessure aan de rechterknie bestond uit een kruisband die volledig afscheurde en de meniscus waar er een ingewikkelde scheur optrad, dat was het ergste. Dat gebeurde na een duw in een bekerpartij op Glabbeek. Het was de eerste keer beter geweest dat meniscus en kruisbanden volledig scheurden, want die bleven zwakker en daardoor gebeurde het een tweede keer”, wist de pechvogel uit Boortmeerbeek. “ Ik ga het risico dit seizoen niet meer nemen, de dokters meldden me dat als ik nog eens zou hervallen aan de rechterknie dat ik dan tegen mijn veertigste een nieuwe knie zou nodig hebben. Je kan twintig jaar met een valse knie doen en ik reken erop om oud te worden en twee nieuwe knieprotheses dat zie ik simpelweg niet zitten. Ik denk dat ik er simpelweg mee stop. Zelfs bij de reserven spelen zegt me niets, ik wil het niet riskeren. Stel je voor dat je later met je kinderen niet kunt ravotten door zoiets, daar doe je het niet voor. Daarvoor ben ik niet goed genoeg en speel ik niet hoog genoeg om dat te riskeren”, aldus Coosemans die de jeugdreeksen van Sporting Kampenhout doorliep en ook bij KCVV Elewijt in actie kwam. “Toch is en blijft het jammer, ik voelde dat ik naar de beste versie van mezelf aan het doorgroeien was net voor die blessure. Ik heb heel graag voetbal gespeeld, het is meer dan de helft van mijn leven. Ik moet toegeven dat het pikt om hier zo in de kantine te zitten, terwijl de rest aan het trainen is. Twee keer een jaar out zijn is verre van plezant.”

Camiel ambieert om in het voetbal te blijven.

“Ik ging al vaak mee met de reserven omdat coach Boon op het veld staat. Zo kon ik er al van proeven. Ik ambieer ergens een trainerscarrière en ben benieuwd waar ik terecht kan komen. Ooit bij de reserven of de U21 van de Lozenhoek actief zijn, dat zou een mooi begin zijn”.