Britse cyclocrosser Laura Greenhalgh heeft een verleden als roeikampioene!
De Britse Laura Greenhalgh (36) uit Elsene wisselt grotere met kleinere crossen af en geen betere plaats om dat te doen dan in het veldritgekke België. Greenhalgh viel een kleine vijftien jaar geleden vooral in de roeiboot op. Toen veroverde ze op twee wereldkampioenschappen twee keer zilver namelijk in Munchen in 2007 en in Poznan in 2009 en dit in de lichte dubbelvier.
Greenhalgh begon op haar veertiende te roeien en deed dat een flinke twaalf jaar.
“Ik begon als juniore en groeide door naar belofte en elite. Het was beginnen op de boot met vier en acht. Bij de achttien plussers kwam ik in de lichte dubbelvier terecht, ik was toen niet van de grootsten. We namen deel aan wereldkampioenschappen en verschillende world cups. Die twee zilveren medailles werden gemengd onthaald. Dat eerste zilver was een enorme ervaring, om op mijn eerste WK dat te halen. Bij die tweede zilveren plak lag dat anders, we gingen voor goud en dan voelde dat toch teleurstellend aan. Ik ben op mijn 26ste gestopt, ik voelde dat ik geen vorderingen meer maakte.”
Daarna volgde de overstap naar het wielrennen.
“Na het roeien leken andere zaken me leuker. Ik begon met journalistiek, nu werk ik momenteel voor Politico Europe. We volgen de Europese politiek, leggen uit wat er gebeurt en stellen analyses op. Dat verschaft me op professioneel vlak veel genoegen”, verklaarde de Britse die al vier jaar in het Brusselse woont. Ik begon in Londen te koersen als hobby en kwam terecht bij een enorm leuk team; Les Filles Racing Team. Fietsen op de weg was makkelijker en sneller. Het was een goede leerschool, ik pakte ook enkele keren top tien op het nationale kampioenschap. Ik boekte geen grote zeges, maar ontdekte dat langere koersen me lagen. Toen ik tijdens de Nocturne, een snelle koers in Londen zwaar viel en een vinger brak en een hersenschudding opliep, stopte ik ermee. Het was me het allemaal niet waard, ik moest daarvoor zelf even medisch verlof nemen. Dat was genoeg voor me.”
Ze kwam vier jaar geleden naar België en pikte het veldrijden op.
“Het leek me een gek idee om hier te komen wonen en niet aan veldrijden te beginnen. Ik plande niet om er een carrière van te maken, het is en blijft een hobby waar ik veel plezier uit put. Mijn vriend George had in Londen een fietsenwinkel en staat dus graag in de materiaalzone tijdens een wedstrijd. Voorts behoort Danny ook tot ons team, hij bezorgt ons materiaal uit zijn fietsenwinkel Danny Sport/WP Cycles”, wist de dertiger die de kleuren van het VeloRevolution-WPCycles CT verdedigt.
“Ik wissel de grote en kleine wedstrijden af. In de kleinere wedstrijden zoals in Koningshooikt, waar ik tiende werd, daar kan ik dichterbij mijn niveau komen. Dat was een pittige omloop, waar ik al enkele keren startte. Ik heb er veel pret. Vergis je niet, in grotere veldritten is het af en toe ook genieten, ik rijd vooral Diegem en de Koppenbergcross graag. Dat laatste is geen toeval, ik rijd bijzonder graag in diepe maar berijdbare modder. Ik voel me dan als een klein kind dat enorm veel plezier maakt en zich daarbij vuil maakt. Ik rijd er in een rechte lijn door en heb dan de luxe om iedere ronde een nieuwe frisse en propere fiets te krijgen. Ik maak jaarlijks progressie en ben benieuwd wat nog mogelijk is!”
Haar volgende crossen zijn de Flandriencross in Hamme (22/01), de Parkcross in Maldegem (02/02), de Krawatencross in Lille (06/02), de Superprestige in Asper-Gavere (12/02) en de Brussels Universities Cyclocross een manche van de X2O Badkamertrofee. Ze wilde ook de Polderscross in Kruibeke (05/02) rijden, maar die werd afgelast. Ze hoopte eveneens mee te dingen in het Britse kampioenschap, maar daar staken de Franse overheidsdiensten door de coronaregels een stokje voor.
