“Hier leeft vrouwenvoetbal even hard als mannenvoetbal”, klinkt het bij Eendracht-Mazenzele Opwijk
Het vrouwenvoetbal bij Eendracht Mazenzele-Opwijk groeit en bloeit de voorbije seizoenen. In tweede nationale eindigde de A-ploeg met een gelijk aantal punten als de leider, de B-ploeg als derde mee naar eerste provinciale. Het C-team draaide in de middenmoot van derde provinciale mee, de U20 meisjes worden komend seizoen uit de grond gestampt en ook de U16 zijn al vijf seizoenen een vast gegeven.
Voorzitter Mario Matthijs nam twaalf jaar geleden het roer over en was één van de motoren van deze evolutie
“In onze streek gaf in eerste instantie KHO Wolvertem-Merchtem aandacht aan het vrouwenvoetbal, chapeau daarvoor. Toen ik twaalf jaar geleden voorzitter werd was er enkel sprake van een recreatieve vrouwenploeg. Ik had steeds de ambitie om voor de vrouwen ook iets neer te zetten. Tegenwoordig valt de evolutie van het vrouwenvoetbal amper te stoppen. Ik heb ook even in de Verenigde Staten vertoefd en als je daar naar een voetbalwedstrijd gaat kijken is de kans negen op tien dat het een vrouwenmatch betreft. Het evolueert bij ons traag maar gestaag. Vele tientallen jeugdspeelsters sluiten jaarlijks bij ons aan. Ze beginnen wel later, rond hun elfde à twaalfde. Soms zie je dat ze tegen hun vijftiende spectaculair geëvolueerd zijn. Ze doen mee met de jongens tot een bepaalde leeftijd, ideaal is dan dat ze ook met andere meiden trainen.”
De groen-geel-zwarten mogen terecht trots zijn op hun verwezenlijkingen
“We zijn van het recreatieve voetbal opgeklommen naar de nationale reeksen. We hebben een fantastisch seizoen achter de rug. Het is voorts ook een meevaller dat twee voormalige Red Flames uit de buurt komen zoals Marijke Callebaut en Sophie Mannaert. Ze zijn begaan met ons reilen en zeilen en trekken regelmatig wat volk aan”, geeft Matthijs aan. “Het vrouwenvoetbal leeft even hard als het mannenvoetbal. Het verschilt wel op sommige vlakken van de mannenversie. Er komen twee jonge meiden over van AA Gent naar ons, dat zou bij de mannen ondenkbaar zijn. Voorts hebben we met Els Sanders een aparte jeugdcoördinator, dat is zeker niet overal zo. Buiten onze eerste teams en de U20 en U16, hopen we dat we vrouwelijke U13-, U11- en U9-teams kunnen laten meedoen aan toernooien. We willen iedereen op hun niveau laten spelen, het amusement staat centraal. Met die gedachtengang komen er wel goede speelsters uit. We hebben er vaak zien gaan van het C- naar het B- en dan A-team. Cruciaal is ook om nooit druk te leggen qua prestaties.”
