Sportieve duizendpoot Kathleen De Doncker overleefde de stage met de mannen van YCT Demer en Dijle

Kathleen De Doncker (30) uit Keiberg is aan haar tweede wielerjaar toe bij het YCT Demer en Dijle. Ze durfde het aan om samen met Aurely Van den Broeck als één van de weinige meiden met de rest van het team op stage te gaan in de Vlaamse Ardennen. De prille dertiger is met de wielersport niet aan haar proefstuk toe, ze waagde zich in het verleden al aan (zaal)voetballen, motorcross en als het even competitieluw is poogt ze haar golfhandicap te verbeteren aan het Witbos in Noorderwijk.

Kathleen groeide op in Baal en begon er te voetballen.

“Dat wou ik van kinds af aan altijd al doen. Ik voetbalde altijd met de buurjongens en op een moment werd er in Baal, de Chica’s Baal, een damesvoetbalploeg opgericht. Mijn zus Dorien deed er mee, maar ik mocht toen nog niet van ons moeder. Op mijn veertiende mocht ik dan eindelijk meedoen, geen moment te vroeg. Ondertussen was het team al verhuisd naar Werchter, dat was en is BVMG Plenke Werchter, herinnerde ze zich.

Kathleen vooraan rechts met de rechterarm omhoog bij BVMG Plenke Werchter

“Op termijn kwam daar de zaal bij het toenmalige Real Noorderwijk. Daar bleef ik spelen tot 2020, tot ik mijn pols op voetbaltraining brak. Ik was out en tegen dat ik terug op het oefenveld stond regeerde het coronavirus. In die tijd reed ik ook dameswedstrijden motorcross bij de VLM (Vlaamse Liefhebbers Motorrijdersbond). Dat was bij de 125 cc op een Yamaha. Ik merkte dat voetbal en motorcross niet goed te combineren viel. Ik legde de focus op de balsport”, aldus De Doncker die ondertussen naar het gehucht Keiberg, in Scherpenheuvel-Zichem was verhuisd.

De Doncker doorheen de snelheidsbarrière op de motor Beeld TVE Photo Tim Van Echelpoel

“Ik speelde bij de vrouwen van Keiberg in eerste provinciale. De motor viel weg omdat ik ook te veel last ondervond van mijn pols.”

Kathleen vooraan vierend in de zaal met Noorderwijk

Ze is dan maar op haar mountainbike gesprongen, maar…

“Ik had altijd wel al eens willen cyclocrossen. De cross op nieuwjaarsdag op den Balenberg was een jaarlijkse traditie en ik vond het echt een interessante sport. Daarmee ben ik op tweedehands beginnen zoeken naar een cyclocrossfiets en vond er ééntje. Een cross van een nevenbond in Loenhout was me goed bevallen. Ik heb dan besloten om op zoek te gaan naar een competitie, want gewoon voor de fun doe ik het niet. Ik wil me kunnen meten met anderen. Dan kwam ik op OxyClean Challenge uit. Daar werd letterlijk vermeld dat het een initiatief is voor jong en oud, hobbyrijder tot gevorderden. Dat was ideaal en ik schreef me in. Gezien mijn leeftijd, kreeg in een elitevergunning. Ik was me nog steeds van geen kwaad bewust, tot ik meedeed… Dat was geen reeks voor beginnende, hobbyrijders en eigenlijk ook niet voor de ietwat oudere dame”, grapte de Hagelandse met Kempisch accent. Velen spreken haar daarop aan, waarom ze het hanteert is ook voor haar voorlopig ongeweten. “Ik bekijk elke cross als een leerschool en enkel zo zal ik het leren. De weg is nog lang en ondanks dat ik altijd heel sportief geweest ben, is dit iets helemaal anders. Zowel mensen in het wereldje ontdekken, als de mechaniek van de fiets of hoe trainen. Ondertussen heb ik al veel bijgeleerd en via Demer Dijle hoop ik dus ook nog veel bij te leren. Voor de leeuwen gegooid worden en proberen boven water te blijven. Sneller zal je het niet leren. Het doel is om beter te rijden dan het voorbije seizoen. Ik wil progressie voelen en dat dit zich natuurlijk ook in resultaten omzet, zodat ik kan vergelijken met vorige jaargang.”