Triatlete Joni Meere verliest een seizoen door corona
Triatlete Joni Meere (23) had zich haar laatste beloftenseizoen anders voorgesteld. In tegenstelling tot voetbal en wielrennen worden alle triatlonraces afgelast, terwijl er mogelijkheden zijn om deze te organiseren, de lokale overheden begrijpen die boodschap niet. Ondertussen heeft de Vollezeelse die uitkomt voor triatlonteam 3PT – Solidpharma uit Aalst noodgedwongen haar doelen naar komende winter en volgend seizoen verschoven.
“Ik ben op mijn vijftiende overgestapt van het zwemmen naar de triatlonsport. In het competitiezwemmen miste ik iets. Zo ben ik stilletjes met mijn mama wat beginnen lopen en mijn mama op het idee van te beginnen met zwemlopen. Ik schat dat ik op mijn veertiende zo ben begonnen met zwemlopen te doen en ik vond het leuk. Bij het zwemmen zat ik goed voorin en bij het lopen kon ik tamelijk goed standhouden. Op die zwemlopen ben ik aan babbel geraakt met mensen die spraken over triatlon. Op mijn vijtiende heb ik dan mijn eerste triatlon in Viersel gedaan, ik liep er voorbeeld Marc Herremans tegen het lijf en ging ermee op de foto”, opent Meere die in Leuven studeerde. “Ik deed mijn eerste triatlon puur voor de fun omdat ik het zelf wou ontdekken. Dat gebeurde met een wetsuit van Decathlon, een geleende koersfiets en weg was ik. Na mijn eerste triatlon ben ik er pas voor beginnen trainen. Ik ben heel primitief met deze sport begonnen zeg maar”, vertelt ze gedreven.
“Na die eerste triatlon heb ik me lid gemaakt van het Vilvoordse Tribe, dit dankzij Mia Dobbeni, die me er wat had uitgepikt op de zwemlopen. Dan ben ik onder haar hoede beginnen trainen, vrij snel deed ik mijn testen voor de selectie. Zwem- en looplimieten, die haalde ik vrijwel meteen. Elke woensdag trainden wij samen in Hofstade en in de zomer gingen we samen op stage. Ik haalde vele selecties en leerde veel in wedstrijden”, wist Meere. “Ik besefte dat ik mijn zwemmen enkel hoefde te onderhouden en mijn energie vooral in het lopen moest gaan steken. Op de fiets kon ik vrij snel een goed niveau halen, bij het lopen lag dit anders. Mijn doel was dus al snel om belastbaarder en sterker lopen, dit bleek een meerjarenplan te zijn. Ik vind dat ik er al vrij goed in geslaagd ben en ik ben fier op mijn resultaten van vorig seizoen. Ik heb er vorige winter ernorm hard aan gewerkt en ik zag me sterker worden op wedstrijd. Vorig seizoen was mijn eerste seizoen dat ik voor mezelf de loopdoelen die ik vooropstelde, heb gehaald. Al stopt dat natuurlijk niet. Mijn doel is om mijn zwemmen, fietsen en lopen quasi op hetzelfde niveau te krijgen. Al besef ik wel dat hier geen internationaal verhaal zal aan vasthangen. Ik heb er wel al een paar keer van kunnen meegenieten, zoals het ETU in het Nederlandse Holten en Hongarije en het WK wk age group. Internationaal doorbreken is op zich geen doel. Ik weet wat ik kan en wil me nu wat meer toeleggen op de kwartafstand en hopelijkvolgt volgend jaar een nieuwe kans voor een eerste halve triatlon. Hopelijk zijn er volgend jaar wat meer dames bij 3PT zodat we terug kunnen meedoen aan de T3 Team Series. Ik wil alleszins eerst terug op niveau raken en winterwedstrijden doen om te kijken waar we staan.”
Het voorbije seizoen leek in kannen en kruiken voor de corona-uitbraak.
“Ik ben tijdens de krokusvakantie naar Lanzarote geweest en de conditie zat toen erg goed. Mijn doelen waren toen nog de nationale kampioenschappen , zoals die op de halve afstand in Geraardsbergen en dan nog die op de kwart- en sprintafstand. Uiteraard was ik nog van plan om podiums mee te pikken als laatstejaarsbelofte. Op dat vlak is dit seizoen een gemiste kans. Het zou leuk zijn moesten we volgend seizoen echt ons laatste beloftejaar afleggen, dat zou eerlijk zijn maar ik vrees ervoor. Mijn doelen liggen al volledig in volgend jaar; er staan geen wedstrijden vast. Ze lasten momenteel alles terug af. Eventueel kan het met starten in waves en in de non drafting discipline met aparte zwemuren plaats vinden.”
