logo Casalina

Neal Van Vaerenbergh verloor twee competitiejaren door overtraining

Neal Van Vaerenbergh verloor twee competitiejaren door overtraining
Van Vaerenbergh op training Foto: Jarne Castermans

Tremelose dua- en triatleet Neal Van Vaerenbergh komt er stilaan door. In 2019 werd er bij hem het overtrainingssyndroom vastgesteld. Het seizoen voordien behaalde de twintiger de Belgische kampioenentrui over de sprintafstand in Vilvoorde en ook de kwartafstand en pakte hij de nationale crossduatlontitel bij de beloften in Retie. Hij won toen eveneens de Caveman Triathlon in Nederlands Limburg. Hij droomt stiekem van het nationale kampioenschap ploegentriatlon in Antwerpen.

“In november 2019 dacht ik dat ik dichtbij mijn comeback naar trainen zat en ik op het einde van voorbije zomer in wedstrijden ging kunnen treden. Het duurt dus nog wat langer, het is een proces van vallen en opstaan. Ik legde in december 2019 een “toptest” af, dat is de benaming voor de testen gericht op overtraining aan de VUB. Die bleek veel beter te zijn als die van in de zomer 2019. Dan ben ik uiteindelijk, na nog wat rust, in maart 2020 terug beginnen trainen. Het verliep niet zoals gedacht en ik heb in mei en juni weer een stapje moeten terugzetten om verder te herstellen. Toen ik voelde dat ik weer fris zat ben ik heel rustig aan terug begonnen, zonder schema, op gevoel”, blikt de meervoudige kampioen van de Trigtformatie terug.

Begin juli legde de vroegere racepiloot andermaal een toptest af en deze toonde beterschap.

“Mijn hormonen reageerden bijna opnieuw normaal, met een rustige trainingsopbouw zou het goed komen. Zo ben ik dan gevoelsmatig verder blijven doen tot begin oktober 2020. Ik geraakte niet meer op tijd klaar voor een wedstrijd, maar zette wel al een serieuze stap vooruit. Ik heb dan in samenspraak met mijn trainer Thomas Steurbaut besloten om twee weken rust in te lassen en dan vanaf november weer het trainingsschema op te pikken. Na een individuele stage in Gran Canaria in november, waar ik in alle rust aan mijn basis heb gewerkt, legde ik halfweg december weer een toptest af. Deze verliep opnieuw beter. Het belangrijkste was dat mijn hormonen nu wel normaal reagerden. Dat bracht vooral veel mentale rust met zich mee. De angst om te ver te gaan, is er nog, zeker als ik vermoeid ben na een trainingsblok. Het zal nog wat tijd vergen vooraleer die angst verdwijnt en het vertrouwen in mezelf er terug volledig is”, legt de atleet uit in wiens woordenboek opgeven niet bestaat. “Momenteel wil ik me enkel zo goed mogelijk klaar stomen voor wedstrijden. Het mooiste scenario zou zijn dat ik op 9 mei kan deelnemen aan het BK ploegentriatlon aan de Antwerpse Linkeroever. Dat ligt nog redelijk ver af, we zullen wel zien in welke vorm ik tegen dan verkeer.”

Met nog een stage in de Ardennen tijdens de paasvakantie, wil hij er conditioneel nog op vooruit gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *