logo Casalina

Wielrenner Glenn Debruyne heeft er na dertien jaar koers even genoeg van

Wielrenner Glenn Debruyne heeft er na dertien jaar koers even genoeg van
Glenn Debruyne won voor de laatste keer dit jaar in Betekom, de vierde editie van de GP Chocolade Atelier Stuyven in Flandrienweer. Ruben Cumps (l) werd tweede, Jonas Polspoel (r) derde

Na dertien jaar koersen zet Vilvoordse elite zonder contract Glenn Debruyne (25) uit Elewijt een punt achter zijn wielercarrière. Hij begon met overgewicht aan zijn carrière en groeide uit tot een enorm regelmatige renner en aanvaller bij de “grote mannen”. Opmerkelijk is dat het gegeven pech soms als een rode draad door zijn loopbaan op de fiets liep.

In Nieuwrode spurtte hij nog naar een zesde stek, veel beter ging het niet want uiteraard had een deel van zijn versnellingen het begeven.

In zijn jeugdjaren woonde hij in Vilvoorde. Hij begon eraan als twaalfjarige aspirant bij het toenmalige Cata Bikes. Het jaar nadien maakte hij de overstap naar de kanaries van WK Noord-West Brabant, daar bleef hij tot en met de junioren. Bij de beloften en elites z/c reed hij voor Cyclign 2020, Profel United, Home Solution-Soenens, Cibel-Cebon en nu een slotjaar bij Team Thielemans – De Hauwere.

Nieuweling Debruyne in 2010 in actie in Kessel-Lo. Foto: Jean Bollaerts
Nieuweling Debruyne in 2010 in actie in Kessel-Lo. Foto: Jean Bollaerts

“Als twaalfjarig aspirantje reed ik rond met twintig kilogram te veel aan het lijf. Het gebeurde wel eens dat ik vijf keer werd gedubbeld in koers. Als veertienjarige kwam er mentaal een klik en kon ik drie koersjes in de wacht slepen. Als nieuweling verliep het goed maar zeker niet top. Ik reed mijn uitslagen, maar ik liet geen uitschieters noteren”, herinnerde hij zich, toch pakte hij in 2010 provinciaal zilver op het PK in Merchtem voor nieuwelingen dat zijn toenmalige club WK Noord-West Brabant toen organiseerde.

Het provinciaal nieuwelingenpodium in 2010 vlnr zilveren Debruyne, kampioen Lode Nuyts en bronzen Jasper Paridaens Foto: Jean Bollaerts
Het provinciaal nieuwelingenpodium in 2010 vlnr zilveren Debruyne, kampioen Lode Nuyts en bronzen Jasper Paridaens Foto: Jean Bollaerts

Als junior deed ik onmiddellijk mee voor de prijzen en won ik regelmatig, één van mijn mooiste herinneringen was de zege in de Memorial Philippe Van Coningsloo. Daar bovenop kwam er een Vlaams-Brabantse kampioenentitel bovenop. Als belofte ging de overstap goed. Ik deed ook onmiddellijk mee voor de knikkers. Opeens lukte als tweedejaarsbelofte niets meer. Ik reed ook maar liefst 32 keer plat!. Vanaf dan was mijn beloftenperiode naar de vaantjes. Ik legde mezelf veel druk op en kreeg veel kritiek. Ik zat ook met eetstoornissen en overtrainde mij regelmatig. Ik won maar één keer als belofte, dat was als laatstejaarsbelofte in Puurs. Die zege kwam er heel onverwacht na een enorm slechte periode. Het was de eerste keer sinds lange tijd dat ik het gevoel had dat ik nog iets kon en kon betekenen. Ik ben blij dat ik altijd een koersmaker a volonté was en ben gebleven”, blikt hij terug.

Glenn Debruyne als belofte in 2016 in Keerbergen
Glenn Debruyne als belofte in 2016 in Keerbergen
Bij de elites z/c vlotte het opnieuw op de koersfiets.

“Dat was waarschijnlijk omdat de druk er voor mezelf af was. Ik won op die manier acht koersen op een jaar en haalde achttien keer het podium. Ik mocht toen naar Cibel, dat werd een rampjaar. Dit jaar heb ik mij dan nog geamuseerd met met vier podiumplekken, waaronder één zege, op negen wedstrijden. Met een volwassen kijk op het leven heb ik besloten om de fiets aan de haak te hangen. Echte profdromen heb ik nooit gekoesterd. Ik heb het wel geprobeerd zonder ooit het gevoel te hebben dat ik ervoor goed genoeg was. Ik wil mijn grootouders enorm bedanken voor alles, zij waren er altijd voor mij. Een vriendin van me Charlien steunde me ook steeds, uiteraard heb ik ook een enorm dankwoord voor alle sympathisanten die jaarlijks naar mijn eerfestijn afzakten.”

In zijn slotkoers dook de pech andermaal op.

“Ik had niet echt een gevoel van “laatste koers”, ik was vooral enorm aan het balen dat mijn versnellingskabel brak en dat ik zo mijn winstkansen in het ijle zag evaporeren.”

De laatste aankomst van Debruyne in Nieuwrode. Foto: Jean Bollaerts
De laatste aankomst van Debruyne in Nieuwrode. Foto: Jean Bollaerts

Bovenal was Glenn een ideale vluchtgenoot om mee naar de meet te rijden, of toch niet helemaal want dan was hij je te snel af. In en rond zijn koersen was hij altijd makkelijk aanspreekbaar, scherp in zijn analyses en to the point. Zijn karakter, semi-Brussels accent en doorzettingsvermogen zullen gemist worden. In de toekomst zal Debruyne recreatief sporten, hij loopt heel graag en wil ook eens gaan boksen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *