Wanneer de braafste renner de macht neemt… Niels Merckx

“Hoe korter het seizoen, hoe beter de prestaties”, lijkt het credo te zijn van eliterenner z/c Niels Merckx (26) uit Tielt-Winge te worden. Van een verlegen tiener evolueerde hij in een entertainer en imitator op ploegvoorstellingen en bovenal een afwerker. Hij had al even een neus voor goede ontsnappingen, maar begon pas enkele seizoenen geleden vlot te winnen. Merckx zette de kroon op het werk in de vijfdaagse Ronde van Vlaams-Brabant door de eindzege te pakken tussen enkele gevestigde grote namen.

Merckx begon zijn carrière bij de Demerspurters en reed daarna onder meer bij het Cécémel CT, HIH Baal en het Urbano CT. Ik ontmoette hem voor het eerst een kleine tien jaar geleden op een ploegvoorstelling van de Demerspurters in Haacht. Hij begroette mij typerend met: “Ah gij zijt ne journalist, denkt gij dat ik ne goede coureur ga worden?” Door de jaren heen viel de renner op via aanvallende impulsen en naast de fiets door de combinatie verlegen en speels. Na enkele jaren kende iedereen hem in het wielerpeloton ook al door zijn fratsen en voorliefde voor aanvallen.

Video: Jo Groenevinger

“Sinds ik zeven jaar geleden ben beginnen werken met coach Glenn Poleunis van PTC-Coaching, ben ik elk jaar gestaag progressie beginnen boeken. Zijn wetenschappelijk onderbouwde schema’s en oog voor details gekoppeld aan innovatie, zorgen er voor dat zijn atleten beter worden. Daarbovenop zet Glenn niet enkel in op sportieve ontwikkeling als atleet, maar ook op de ontwikkeling als “eigen persoon”. Iets waarmee we als trotse leden van de PTC meer en meer naar buiten komen op sociale media en ons eigen Youtubekanaal”, legt de man in vorm uit. “Uiteraard train ik nu veel gerichter dan vroeger én durft Glenn mij tijdig bijsturen indien ik iets fout doe. Als je als atleet vooruitgang wil boeken, moet je ook willen luisteren en openstaan voor kritiek van de coach. Daarenboven word ik al sinds het begin gesteund door mijn ouders, familie en dichte vrienden, plus staat mijn werkomgeving ook als één man achter mij. Zowel mijn naaste collega’s als de directie, van Sancta Maria Leuven, steunen mij enorm hard in mijn sportieve ambities. Dat is enorm fijn en dat brengt met zich mee dat zorgeloos mezelf kan bezighouden met hetgeen ik het liefste doe: fietsen”, vertelde Niels die onlangs op de live-uitzending van Sporza het Europees kampioenschap op de weg ter sprake kwam.

Sinds begin juli werd hij derde in Outrijve in een sterk bezette wedstrijd. Hij stond op het podium met Sep Vanmarcke en Franklin Six, een droom. Ook Jens Keukeleire en nog andere (ex-) profs waren van de partij, dit was een waardemeter die aantoonde dat het met de conditie goed zat. Daarna werd hij nog vierde in Langemark en zevende in Iddergem.

In de Ronde van Vlaams-Brabant wilt Merckx steeds goed zijn, aangezien deze wedstrijden meestal kortbij huis zijn én het een wedstrijd is die hem ligt. “Het was toch bang afwachten naar de reactie van mijn lichaam op een hoogtestage kort voordien. Gelukkig konden we met een sterke ploeg naar de Ronde van Vlaams-Brabant trekken en hadden we heel wat mannen mee die er een puik klassement konden rijden”, wist de gele trui.

Na de zware openingsrit van de vijfdaagse, in Linden, stond Niels op amper twee tellen van de leidersplaats. In Nieuwrode evolueerde het in etappe twee in een massaspurt en met Bertem bood zich op dag drie de lastigste etappe aan. Er was halfweg een ontsnapping van dertien renners opgezet met daarbij Merckx’ ploegmaat Kaesemans. Hierdoor zat de leraar LO in een zetel. Gezien GM Recycling, de ploeg van grijze trui Tom Verhaegen uit Haasrode niemand mee had moesten zij gaan rijden. “Ik zag dat Verhaegen vol aan het koersen was, dus besloot ik een aanval te plaatsen van zodra het gat gedicht was. Dit pakte goed uit. Op 35 kilometer van het einde kon ik ontsnappen en werd ik in de Paardenstraat vierde op veertig seconden van de winnaar. Mijn doel was om de grijze trui van beste Vlaams-Brabander te nemen. Gezien er twee profs voor mij eindigden met toch wat tijdsverschil, had ik in de verste verte niet gedacht om het geel over te nemen van de Nederlander David van der Poel. Tot mijn grote verbazing gebeurde dit toch. Dankzij mijn sterke ploeg werd het in Kumtich een massaspurt, ik werd er elfde. Zo kon ik als leider beginnen aan de slotetappe in Rillaar. Uiteindelijk werd er gespurt voor winst en kon ik deze ronde op mijn naam zetten. Ik zie dit als een beloning van jaren lang hard en gemotiveerd werken én voor mijn aanvallende manier van koersen.”

Waar zijn toekomst in het peloton ligt, wordt de komende maanden ingevuld.