Robert Valvekens (81) is zeventig jaar lid van de Belgische voetbalbond
Op 10 oktober 1950 ondertekende de toen elfjarige Robert Valvekens uit Wespelaar zijn eerste aansluiting bij de Belgische voetbalbond (KBVB). Dat is morgen welgeteld zeventig jaar geleden! Ondertussen doorzwom hij vele watertjes gaande van Olympia Wespelaar, RSC Anderlecht en Racing Mechelen tot hij moest stoppen door een achillespeesblessure. Hij was veertig jaar délégué van de eerste ploeg van Wespelaar Sport en later de fusieploeg.
Valvekens (81) is ondertussen al even bestuurslid van tweedeprovincialer KVC Haacht.
Robert Valvekens (°17/03/1939) sloot zich bij de KBVB aan op 10 oktober 1950 en begon als speler op zijn veertiende bij het toenmalige Wespelaar Sport. Als zestienjarige trad hij met de eerste ploeg al in tweede provinciale bij hen aan. Op een training op de Heizel werd hij opgemerkt door een scout van Anderlecht. Hij maakte danig indruk en mocht bij de provinciale juniors spelen om vervolgens twee jaar bij Racing Mechelen te vertoeven, de groenen kwamen toen uit in tweede klasse.
De interesse van RSC Anderlecht betekende toen een kleine ramp voor Wespelaar Sport.
“Dat was een ramp voor de ploeg Wespelaar Sport hé, toen ik naar Anderlecht ging. Ik was een certitude in de eerste ploeg op mijn zestiende. Dat was geen logische keuze, want mijn ouders baatten café De Warande in de Dijkstraat in Wespelaar uit en daar krioelde het van spelers van Wespelaar. Eens bij Anderlecht zat ik in een lichting bij latere iconen zoals Georges Heylens, Jean Trappeniers en Jean Cornelis. Heylens hoor ik af en toe nog eens”, vermeldde het soms overactieve bestuurslid van de wit-zwarten. “Daarna ging ik over naar Racing Mechelen, waar ik twintig matchen in tweede klasse speelde. Pas op daar staken verschillende derby’s tussen tegen KV Mechelen, die duels blijven me qua intensiteit goed bij”, herinnert Valvekens zich levendig. “Ik kwam terug naar Wespelaar. Ik moest na zes seizoenen abrupt mijn spelerscarrière stop zetten door een zware achillespeesblessure. De ideale oplossing voor mij om nog tegen de spelersgroep aan te leunen, was délégué worden van de eerste ploeg. Dat was ik ruim veertig jaar, respectievelijk bij Wespelaar Sport en KV Olympia Haacht – Wespelaar”, mijmert de kranige tachtiger. “Vroeger had je nog echte clubspelers, die hun hele leven bij een vereniging aangesloten bleven. Dat is nu een uitzondering geworden, het financiële is belangrijker geworden. Dat is een jammere evolutie.”
Tegenwoordig heeft hij een grote verscheidenheid aan taken.
Hij woonde overigens meer dan vijftig jaar “op café” in De Warande, tussen 1946 en 2000. Valvekens zorgt voor sponsoring en publiciteit. Je kan hem iedere zaterdag, weer of geen weer, aan de inkom terug vinden van KVC Haacht aan het Hoogveld. “Ik zit daar van acht uur ‘s morgens tot ongeveer drie uur in de namiddag. We hebben die dag 26 à 27 jeugdteams die dag hun wedstrijden spelen, waarvan telkens ongeveer de helft thuis. Ik raak daar simpelweg niet weg op een doordeweekse zaterdag, er is meer dan werk genoeg.”
Na en tijdens de matchen van de eerste ploeg in tweede provinciale en het B-team in vierde provinciale verzamelt Robert samen met zijn broer en sportief voorzitter Raymond de ballen. Als er eentje op de parking vliegt, staan beiden in om die weer op te halen. Na de matchen is Robert bezig met het verzamelen van de cornervlaggen om die in het “materiaalkot” te plaatsen.
Robert Valvekens werd voor zijn verdiensten op 4 juni 2011 de winnaar van de Haachtse Sportprijs. Van de KBVB kreeg hij een jaar later een kenteken voor zijn buitengewone waarde als sportfiguur bij zijn club.
