Noenkel Ludo (70) is terug, hij zit al sinds zijn zevende in de voetbalwereld
Hij staat er dit seizoen weer; voormalig délégué Noenkel Ludo Ceuppens (70) bij VC Bertem-Leefdaal. Ongeveer 2,5 jaar geleden kreeg de Wijgmaalnaar een bloedklonter in de hersenen, toen was hij délégué van KHO Bierbeek. Het nieuws van wat hem was overkomen, sloeg in als een bom. Hij revalideerde in alle stilte en op eigen tempo 7 maanden intensief op het UZ Pellenberg. Daarna sijpelde de prille zeventiger meer en meer door tot het sociale en ja ook het sportieve leven.
Ceuppens is al vanaf zijn zevende actief in de voetbalwereld. Hij begon toen bij Daring Leuven. Hij speelde er mee tot in derde klasse, daarna trok hij naar de Stormvogels Haasrode. Na enkele jaren moest hij er stoppen door een zware hersenschudding. Hij begon nadien als trainer bij jeugdreeksen van Stade Leuven, hij gaf er tien jaar lang de meeste provinciale en nationale teams training, ook verschillende jeugdspelers van Veltem-Beisem kreeg hij onder zijn hoede. Hij vervolgde daarna zijn sportieve loopbaan bij de vrouwen van KFC Herent. Hij bracht dan als trainer de vrouwen van Rapide Wezemaal van tweede provinciale naar derde klasse. Gezien zijn goede werk, vroegen ze hem als teammanager bij de vrouwen van OHL in Superleague. Daar werkte hij met T1 Mario Cassimon en T2 Peter Lembrechts, ze vormen sindsdien een vast triumviraat. Hij was ook nog coach van Korbeek Sport én was twee termijnen trainer bij HO Bierbeek, dit was samen met Raymond Quintens. In de eerste verwezenlijkte hij de redding in eerste provinciale, in de tweede de promotie van tweede naar eerste. Daarna vroegen ze hem als délégué bij Bertem-Leefdaal. Via Tamara Cassimon werd hij teammanager bij de nationale Damesploeg U15.
Ook tijdens de wedstrijd op Herent zat hij bij de hemelsblauwen andermaal op de bank, deze keer als materiaalverantwoordelijke. Het administratieve is hem momenteel nog wat teveel.
“Ze namen me er zonder verwachtingen weer bij. Ze kochten ook kleren voor mij en ja zo ben ik er dit seizoen opnieuw bij. Ik ben wel nog niet helemaal volledig in orde, ik moet er nog wat inkomen. Ik ben snel moe en de concentratie is er nog niet, maar het doet en deed deugd. Ik heb dit eigenlijk wel nodig, dit is mijn therapie voor hetgene me overkwam. Praten met de mensen brengt me er stilaan weer bovenop. Het doet me deugd om weer mee te gaan met de jongens. Hier op Herent was het nipt, de zege, maar dat mag ook eens. Jaren geleden zong ik na een overwinning steeds liedjes in de kleedkamer. Ik zong dan bijvoorbeeld “Zwarte Lola”, alle spelers genoten daarvan en sprongen op de tafel om te dansen. Dat waren leuke tijden. Hopelijk kan ik dat in de toekomst nog eens doen, dat zou leuk zijn”, wist Ceuppens die door iedereen Noenkel wordt geheten. “Ze zijn ooit met die bijnaam begonnen, ik weet niet meer wie, tja dan ben ik den Noenkel eh”.
Ongeveer een jaar terug begon Ceuppens weer naar wedstrijden te kijken, om te beginnen vlakbij huis bij Olympia Wijgmaal.
“Het duurde een hele poos voor ik deftig kon praten en ik mocht lang niet verder dan 15 kilometer van huis rijden voor de veiligheid. Sinds dit seizoen kreeg ik de kans van onze voorzitter en voormalig Bertems burgemeester Albert Mees die vorig seizoen in de dug-out zal als délégué om weer mee te gaan. Ik sta nu op het wedstrijdblad als materiaalverantwoordelijke. Ik ben benieuwd waar we met deze nieuwe ploeg zullen geraken in deze spannende reeks”, aldus Ceuppens die week na week beter is, tot ieders vreugde.
