Muitend linkerbeen leidt einde wielercarrière Michiel Broes in
Elitenrenner z/c Michiel Broes (27) uit Averbode wordt door een steeds opspelende blessure genoopt om zijn wielercarrière te stoppen. Na het stoppen van ander spurtkanon Robin Mertens, verdwijnt er weer een renner die regelmatig door zijn snelheid de rest het zwijgen oplegde in pelotonspurten. Zijn laatste seizoenen reed hij bij VP Consulting-Prorace, waar hij een complete renner werd. Hij reed in totaal ongeveer zestien jaar competitief met de fiets.
Michiel kreeg als tienjarige de sportmicrobe te pakken en begon op het ijs.
“Ik speelde rond mijn tiende ijshockey bij Olympia Heist. Door het korte speelseizoen van de ijshockey, had ik tijdens de volledige lente en zomer niets te doen. Zo ben ik dan beginnen fietsen. Alsmaar meer, tot op een leeftijd bij de nieuwelingen dat de seizoenen zich begonnen te overlappen. Toen moest ik een keuze maken. Allicht koos ik voor een individuele sport omdat ik dan elk succes maar ook elke tegenslag bij mijzelf mocht zoeken”, wist Broes, die uit Keerbergen afkomstig is en er tot enkele jaren geleden nog woonde.
Hand in Hand Baal werd de eerste wielervereniging waarvoor Broes uitkwam.
“De jeugdreeksen gingen me goed af, ik was altijd snel aan de meet en kon goed overleven op heuvelende parcours. Die combinatie zorgt ervoor dat je automatisch mooie plaatsen behaald. Bij jeugd kon ik elk seizoen wel enkele malen winnen. In Huldenberg moest ik voor de zege de duimen leggen voor huidig prof Laurens De Plus.”
Bij de beloften moest hij tot zijn vijfde en laatste jaar wachten tot hij kon winnen, onder andere in de interclub in Averbode was hij er dichtbij en moest hij enkel medespurter Robin Mertens voorlaten. Bij de renners U23 reed hij voor het Rock Werchter CT en het United CT Sint-Truiden.
“Ik ben heel vaak kortbij winst geweest, al vanaf mijn eerste beloftejaren. Soms hangt er op een bepaalde manier een soort barrière tussen plaats één en twee. Eens je die een keer hebt kunnen doorbreken, lukt het daarna gemakkelijker. Mijn eerste overwinning bij U23 was in de zware IC van Kraainem, de Trofee Luk Van Biesen. Daardoor won ik het klassement van de tweedaagse die deze wedstrijd vormde samen met de koers van Wezembeek-Oppem. In Kraainem kwam ik buiten mijn gewoonte solo aan met 42 seconden voorsprong. Dat gebeurde maar een keer, voor de rest deed ik het altijd in groepsspurten of was ik de snelste van uitgedunde groepjes”, vervolgt de twintiger die als verantwoordelijke vloerverwarming voor de Benelux bij Duitse fabrikant in vloerverwarming en warmtepompen, Roth in Keerbergen.
In zijn wielerloopbaan reed hij samen met onder andere huidige profs Tiesj Benoot, Laurens De Plus, Bert Van Lerberghe en de huidige nationale kampioen die hij zelfs klopte.
“In mijn laatste beloftenjaar bleef het niet bij Kraainem qua zage. Ik won de Sluitingsprijs in Boom in dat jaar, 2015. Ik klopte daar huidig Belgisch profkampioen Dries De Bondt. Toen kon ik met vertrouwen en ontspannen naar mijn eerste jaar bij de elite z/c toeleven.”
Zijn laatste seizoenen reed hij in dienst van het VP Consulting-Prorace Cycling Team.
“Dat waren voor mij persoonlijk de mooiste jaren. Ik kon elk jaar mijn koersen winnen en mee de forcing voeren waar nodig. Door mijn val in 2019 in GP Rik van Steenbergen in Herentals heb ik veel last van mijn linkerbeen ondervonden, dat wilt bij momenten niet meer mee. De zin om te koersen is nog groot. Het lukt tot op heden niet op mijn oude niveau te halen. Fietsen gaat wel en dat doe ik nog steeds met de oude trainingsmakkers. Het verschil met competitie op niveau is groot natuurlijk. Dit is een spijtige manier om afscheid te nemen, want ik had graag nog enkele jaren doorgegaan. Ik bekijk dit afscheid niet als definitief, maar competitie is uitgesloten zo lang er geen beterschap is.”
Broes woont in Averbode samen met zijn vrouw en ex-wielrenster Jolien Vleugels, amper enkele dagen geleden verhuisden ze naar hun nieuwe woonst.